Twitter มีไว้สำหรับนักเขียนและนักเขียนก็น่ารำคาญ พวกเราไม่มีใครสามารถมองข้ามไปได้
ฉันจะลองทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้และใช้ชื่อของเขาเพียงครั้งเดียวในงานชิ้นนี้ แต่อย่างที่คุณคงเคยได้ยิน Elon Musk กำลังอยู่ ในขั้นตอน การซื้อ Twitter Musk นั้น (ช่างเถอะ ขออภัย) เหนือสิ่งอื่นใดไม่ใช่คนที่ ดี นัก และ ฉันไม่ตั้งตาคอยที่จะได้ขึ้นครองราชย์บนเว็บไซต์ ซึ่งฉันใช้เวลาส่วนใหญ่มากกว่าคุณ แต่ก่อนอื่น ฉันต้องการคนที่สร้างกระแสที่ดังที่สุดของ Twitter เพื่อยอมรับบางสิ่ง: พวกเขาไม่ได้เกลียด Twitter ไม่ใช่ “เว็บไซต์นรก” หรือ “ไฟขยะ” และในความเป็นจริง พวกเขาต้องการจูบ Twitter บน ปาก.
ลงทะเบียนเพื่อรับจดหมายข่าว The Goods
ทุกสัปดาห์เราจะส่งสิ่งที่ดีที่สุดจาก The Goods รวมถึงฉบับวัฒนธรรมอินเทอร์เน็ตพิเศษโดย Rebecca Jennings ในวันพุธ ลงทะเบียน ที่นี่
ตอนนี้ บุคคลสำคัญหลายคนกำลังพูดถึงว่า Twitter แย่แค่ไหนแย่ แค่ไหน และมันจะแย่ลงไปอีกเมื่อเจ้าของคนใหม่ทำสำเร็จในสิ่งที่ต้องการ ซึ่งอย่างที่เราทราบกันดีว่ากำลังจะ ถูกปิดบังด้วยสงครามครูเสดทางศีลธรรมบางอย่างเพื่อพูดอย่างเสรี และจะจบลงด้วยการกระตุ้นให้คนที่เลวร้ายที่สุดในโลกนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม ดังที่ Katie Notopoulos ชี้ให้เห็นในส่วนที่ถูกต้องของเธอ เหตุผลที่ผู้ใช้ Twitter สมควรได้รับเจ้านายที่ชั่วร้ายจริง ๆ มีเหตุผลที่ดีที่จะเกลียดแพลตฟอร์ม: แคมเปญการก่อกวนที่ประสานกัน, โทรลล์, บอท, doxxing, การคุกคาม, บัญชีแบรนด์อย่างเป็นทางการของ Denny และบางทีที่เลวร้ายที่สุดคือผู้ที่ใช้ทวีตแบบสุ่มเป็น กระดานกระโดดน้ำเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความคับข้องใจส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวข้องกัน
วางสิ่งเหล่านั้นไว้สักครู่แล้วคิดว่า Twitter มีไว้เพื่อใคร ใครใช้เวลาอยู่ที่นั่นมากที่สุด และจุดประสงค์หลักคืออะไร Twitter เป็นแพลตฟอร์มของคำ หมายความว่าหนึ่งในกลุ่มประชากรที่มีการพูดถึงมากที่สุดคือนักเขียน และคนเขียนก็น่ารำคาญ
เป็นเรื่องตลกมาก ตัวอย่างเช่น ในทุกแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียอื่น ๆ ผู้ใช้ที่กระตือรือร้นที่สุดจะเรียกตัวเองว่า “ผู้สร้าง” อย่างภาคภูมิใจ ซึ่งเป็นคำที่กระตุ้นศิลปะ ความคิดสร้างสรรค์ และความตื่นเต้น บางคนสามารถทำเงินได้ที่นั่น เหมือนเงินจริงที่เปลี่ยนแปลงชีวิต!
ในทางกลับกัน นักเขียนที่นอกจากจะไม่ทำเงินบน Twitter แล้ว ส่วนใหญ่ยังรู้สึกละอายใจอย่างสุดซึ้งกับการใช้มัน โดยอ้างถึงแพลตฟอร์มเป็นประจำในโทนเดียวกับที่ฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้ เหมือนกับหนองน้ำที่มีกลิ่นเหม็นเน่า เต็มไปด้วยคนลุ่มลึกที่เน่าเฟะแต่อหังการ แน่นอนว่ามีบางคนทำเงินบน Twitter ด้วยทิปหรือ “Super Follows” หรือผู้ให้บริการทางเพศหลายคนที่สร้างชีวิตขึ้นมาจากข้อจำกัดด้านเนื้อหาที่ค่อนข้างหละหลวม แต่ทุนที่แท้จริงนั้นพบได้จากปฏิสัมพันธ์ที่ไม่มีความหมายส่วนใหญ่บน Twitter ซึ่งมีน้ำหนักที่มากเกินไปในจิตใจของผู้คนที่เกี่ยวข้อง ซึ่งแน่นอนว่าทำให้พวกเขาสนุกที่จะใส่ใจมากขึ้น
เหตุใดสื่ออื่นจึงหมกมุ่นอยู่กับการพูดถึงและใช้เวลาบนแพลตฟอร์มที่บัญชีส่วนใหญ่ไม่เกี่ยวข้องกับคนอเมริกันส่วนใหญ่ เป็นเพราะสื่อเต็มไปด้วยนักเขียน ทุกคนต่างหมกมุ่นอยู่กับวิธีที่พวกเขาต่อสู้กับเพื่อนและศัตรู และ Twitter เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการเก็บคะแนน นักเขียนมักจะพูดติดตลกว่าพวกเขาหวังว่าสักวันหนึ่งจะประสบความสำเร็จจนไม่ต้องเข้าสู่ระบบ Twitter อีกเลย และบางคนก็โชคดีเพียงไม่กี่คนที่ทำความฝันนั้นสำเร็จ พวกเขาบอกว่าพวกเขาอยู่ที่นั่นเพราะภาระผูกพันหรือความรู้สึกว่าพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องหากพวกเขาออกจากระบบ แต่คุณสามารถอยู่ในจุดสูงสุดในสายงานของคุณ ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญ มีวิสัยทัศน์ เป็นผู้ทรงความเห็นที่ถูกต้อง สร้างรายได้หลายแสนหรือหลายล้าน – ถ้าไม่ใช่พันล้าน! — ของดอลลาร์ และคุณยังคงถูกวางยาพิษจากสภาพของมนุษย์ที่เรียกร้องความสนใจเล็กน้อยและรางวัลทันทีสำหรับความพยายามที่น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ คุณสามารถตำหนิได้ว่า Twitter กำลังทำให้สมองของเราเน่าเปื่อย และคุณอาจพูดถูกแต่เมื่อใดที่มีความรู้ว่ามีบางสิ่งที่ไม่ดีต่อเราเคยขัดขวางไม่ให้มนุษย์ทำเช่นนั้น
มีบางอย่างที่ศักดิ์สิทธิ์และวางตัวเกี่ยวกับนักเขียนใหญ่คนหนึ่งที่ทวีตเกี่ยวกับความเลวร้ายของแพลตฟอร์มเมื่อพวกเขาได้รับอิทธิพลและอำนาจมากมายจากการใช้งาน มันไม่ได้แตกต่างจากผื่นของ “regreditorials” จากผู้ชายที่รวยจริงๆ สร้างบริษัทเทคโนโลยี แล้วตระหนักว่า Facebook และ Google นั้นค่อนข้างแย่สำหรับทุกคนยกเว้นตัวเอง
นี่คือที่ที่ฉันจะยอมรับอย่างกล้าหาญว่าบางครั้งฉันก็สนุกกับการเล่น Twitter ฉันได้รู้จักเพื่อนจริงๆ ที่นั่น และฉันอาจเป็นหนี้บุญคุณในอาชีพการงานของฉันที่มีผู้ติดตาม Twitter เล็กน้อย มันไม่ดีเสมอไป ฉันไม่ชอบความรู้สึกวิตกกังวลที่ฉันได้รับเมื่อฉันเลื่อนดูเพียงเพราะมันเป็นสิ่งที่ต้องทำซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรทำ แต่นั่นเป็นความผิดของ Twitter น้อยกว่าการไม่สามารถจัดการเวลาของฉันเอง ฉันไม่ชอบเมื่อผู้คนใจร้ายหรือดุในลักษณะที่นอกเหนือไปจากแค่น่ารำคาญและกลายเป็น “ความรู้สึกเหล่านี้ควรจัดการเป็นการส่วนตัว” และฉันไม่ชอบที่ Twitter ทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาไม่ได้พูดสิ่งที่กำลังพยายามจะพูดออกมาดังที่สุดและรุนแรงที่สุด แล้วพวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรเลย
บางทีคุณอาจไม่ได้เล่น Twitter และสิ่งนี้ฟังดูน่าทึ่งอย่างไม่น่าเชื่อ ถึงกระนั้น หากคุณใช้อินเทอร์เน็ตมาตลอด คุณได้มีส่วนร่วมและได้รับประโยชน์จากอิทธิพลของแพลตฟอร์ม ไม่ว่าจะเป็นส่วนที่สำคัญจริง ๆ ( การเคลื่อนไหวทางสังคมในระดับรากหญ้าหลาย ๆ ส่วน ) หรือส่วนที่ยังค่อนข้างสำคัญ ( กระทู้ ไร้สาระที่เป็นสัญลักษณ์สร้างสรรค์ รูปแบบเรื่องตลก ) หากไม่มี Twitter เราคงไม่มี Black Twitter หรือ Weird Twitter หรือรูปแบบอื่นๆ ของอารมณ์ขันอันน่ายินดีที่เกิดจากอินเทอร์เน็ตที่กลายมาเป็นวัฒนธรรมกระแสหลัก เช่นเดียวกับแพลตฟอร์มโซเชียลทั้งหมด Twitter เป็นดาบสองคม: ด้วยการผลักผู้คนนับล้านเข้ามาในห้องเสมือนจริงห้องเดียว กลไกที่การเปลี่ยนแปลงที่ก้าวหน้าสามารถเติบโตได้ผลดีกับการเคลื่อนไหวที่ต่อต้าน ฉันจะว่างการบรรยายให้คุณเสียงก้องห้องและโพรงกระต่ายสุดโต่งเพราะฉันขอยืนยันว่าสิ่งที่นักวิจารณ์ทั่วไปเหล่านี้มักพลาดคือปัญหาของ Twitter นั้นไม่ใช่ว่ามันเป็นฟีดอัลกอริทึมที่สนับสนุนโฆษณาและอีกมากมายที่มันใหญ่เกินกว่าที่บริษัทใดบริษัทหนึ่งจะจัดการได้ เช่นเดียวกับ Facebook, Instagram, TikTok, YouTube, Google, Apple และแพลตฟอร์มส่วนใหญ่ที่ตอนนี้กลายเป็นส่วนสำคัญของชีวิตคนอเมริกันเสียแล้ว การสูญเสียหรือเลิกราหนึ่งในนั้นแทบจะหยั่งไม่ถึง
บางทีผู้นำคนใหม่อาจทำให้เว็บไซต์ไม่เป็นที่พอใจจนใช้งานไม่ได้สำหรับคนปกติ นั่นคงจะเป็นเรื่องแปลกจริงๆ ที่จะได้เห็น พิจารณาอิทธิพลที่หายไป! พิจารณาการล่มสลาย! แต่ฉันคิดว่ามันต้องใช้การจัดการที่ผิดพลาดอย่างมากเพื่อให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น ท้ายที่สุด ใครจะคิดได้อย่างไรว่าการสร้างกระดานข้อความที่มี นักเขียน มากกว่า 200 ล้านคนน่าเกลียดเกินไปที่จะเป็นที่สนใจใน Instagram หรือเซ็กซี่เกินไปสำหรับการจำกัดเนื้อหาที่เคร่งครัดจะให้ผลลัพธ์ที่น้อยกว่าสิ่งที่ Twitter เป็น: วุ่นวาย สนุก ชั่วร้าย น่าขยะแขยง น่าขยะแขยง และอื่นๆ อีกนับพันล้านเรื่อง มันจะแตกต่างกันได้อย่างไร? แล้วเราจะละสายตาไปได้อย่างไร?
